Η γενιά Ζ (13-24χρ.) πλήττεται περισσότερο από κάθε άλλη γενιά από την πανδημία.
Photo by Gaelle Marcel on Unsplash
H APA (American Psychological Association) δημοσίευσε την έρευνα «Stress in America 2020. A National Mental Health Crisis” τον Οκτώβριο του 2020.
(https://www.apa.org/news/press/releases/stress/2020/report-october)
Ένα από τα σημαντικότερα ευρήματα της έρευνας αυτής είναι ότι η Γενιά Ζ (13-17, 18-24 χρ. ) είναι η γενιά που πλήττεται περισσότερο από το στρες την περίοδο της πανδημίας. Οι έφηβοι μάλιστα, (13-17) νιώθουν σε ποσοστό 50% ότι πανδημία έχει πλήξει σοβαρά τα σχέδια τους για το μέλλον, ενώ το 51% πιστεύει ότι η πανδημία έχει κάνει αδύνατο το να κάνουν μελλοντικά σχέδια.
Ο Σχολικός Ψυχολόγος, Byron McClure, προτείνει τρόπους που μπορούν οι εκπαιδευτικοί να βοηθήσουν τους μαθητές:
-Να δημιουργήσουν έναν χώρο που οι μαθητές μπορούν να μιλήσουν για όσα τους απασχολούν, ακόμα κι αν δεν αφορούν στα μαθήματα και το διάβασμα
-Να τους μάθουν να εξασκούν τον κανόνα των «Τριών καλών πραγμάτων». Στο τέλος της ημέρας να σκέφτονται 3 καλά πράγματα που τους συνέβησαν είτε μικρά είτε μεγάλα. Αυτό θα τους βοηθήσει να μειωθεί το άγχος, να αντιμετωπίσουν τα καταθλιπτικά συναισθήματα και να αυξήσουν τη συναισθηματική τους ανθεκτικότητα
-Να τους λένε να κάνουν το καλύτερο τους, αλλά να συνειδητοποιήσουν ότι είμαστε εν μέσω πανδημίας και, έτσι, να έχουν την ευελιξία να τους αφήσουν τους πιο χαλαρούς όταν δεν έχουν την ενέργεια ή το κίνητρο.
-Να προτείνουν στους νέους ασφαλείς τρόπους να κοινωνικοποιούνται. Η κοινωνική επαφή είναι πάρα πολύ σημαντικοί για τους νέους ανθρώπους και την ανάπτυξη τους.
Η ίδια έρευνα αναφέρει ότι δύο στους 3 γονείς (67%) μεγάλων εφήβων (15-17χρ.), και 3 στους 4 γονείς (76%) παιδιών 8-12 χρ. λένε ότι η σχολική χρονιά 2019-2020 ήταν εξαιρετικά στρεσογόνος για εκείνους για εκείνους.
Η Mary Alvord (PhD), ο Byron McClure ( Σχολικός Ψυχολόγος) και η Mia Smith-Bynum (PhD) προτείνει κάποιους τρόπους που μπορούν οι γονείς να βοηθήσουν τα παιδιά τους:
-Να αναγνωρίσουν ότι είναι μια πρωτόγνωρη συνθήκη που κανείς δεν είναι προετοιμασμένος για αυτή και άρα υπάρχει μεγάλη ανασφάλεια
-Να κάνουν 15λεπτα-30λεπτα διαλείμματα «αυτο-φροντίδας» μέσα στην ημέρα και να μάθουν το ίδιο και στα παιδιά τους (σύντομη βόλτα, να μιλήσουν με έναν φίλο, να δουν κάποια αστεία εκπομπή)
-Να κρατήσουν επαφή με φίλους και συγγενείς για να κτίσουν συναισθηματική ανθεκτικότητα και να μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά τους
-Να εξασφαλίσουν στα παιδιά τους να μην κάνουν μάθημα στον ίδιο χώρο που κοιμούνται. Να υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ μάθησης και χαλάρωσης
-Να βοηθήσουν τα παιδιά να σκεφτούν τα σχέδια για τη ζωή τους και αν πραγματικά μπορούν να υλοποιηθούν. Το να μάθουμε στα παιδιά ότι καμιά φορά τα σχέδια αλλάζουν και δοκιμάζουμε άλλα νέα, είναι πολύ χρήσιμο.